Bio

Personalia

Geboortedatum: 26 december 1985
Geboorteplaats: Aalst, België
Nationaliteit: Belg
Woonplaats: Erembodegem
Lengte: 1m 88
Gewicht: 74 kg

Hobby’s:  Honden africhten
Kenmerken:  Tijdrijder  - klassiek renner
Favoriete wedstrijd:  Track - Flandrien 
Bijnaam: Didi of Pitbull

 

Ploegen

2014: Hoop op zegen Beveren 
2015 - 2018: Quick-step floors Cyclingteam 
2019: Soenens-Homesolution Cyclingteam
2020: Bignoal Cyclingteam

2021: Bingoal Casino - Chevalmeire Cyclingteam

2022: Bingoal Casino - Chevalmeire Cyclingteam 

2023: Duolar - Chevalmeire Cyclingteam

mijn verhaal

Diederick Schelfhout groeide op dromend van een profcontract als wielrenner. Hij stond op het punt die droom te realiseren toen het noodlot toesloeg. Rijdend op de moto botste hij met een auto. Zijn moto ontplofte terwijl hij er nog opzat. Hij schoof genadeloos over de harde beton en kwam samen met de moto tegen een geparkeerde auto terecht. Ook deze ontplofte.

Diederick lag 10 weken in coma en 6 weken in het brandwondencentrum. Zijn lichaam was voor 85% verbrand en 66% was in 3de en 4de graads. De revalidatie startte met 6 weken residentiële en later 1,5 jaar ambulante revalidatie in het UZ van Gent. In die tijd onderging deze jongen 62 operaties waarbij hij soms tot 15kg gewicht moest bijkomen voor de nodige huidtransplantaties. Het is een wonder dat hij nog over al zijn ledematen beschikt want één van zijn benen hing enkel met wat vel aan de rest van zijn lijf. Gelukkig konden ze dit redden. 2 Jaar na zijn ongeval had hij nog steeds een lamme arm. De dokters hadden de hoop opgegeven over verder herstel.

Diederick kon zich daar niet bij neerleggen. Hij begon te trainen met de handbike om zijn arm te stimuleren, met succes. Dit proefde naar meer, naar een echte fiets. Hij stapte, met een zeker fatalisme, op een damesfiets - een herenfiets kon hij toen nog onmogelijk op. Diederick moest het gewoon proberen, zou hij vallen dan moesten ze maar een ambulance bellen. Honderd meter ver ging zijn eerste tochtje, zonder vallen. Een maand later zat hij op de koersfiets en deed hij 15km, na een half jaar dreef Diederick de kilometers op.

Toen had deze karakterman nog niet gehoord van paracycling. Het was pas toen hij een artikel las over Kris Bosmans, een Belg die Wereldkampioen paracycling werd, dat hij opnieuw geïnspireerd geraakte om aan wedstrijden deel te nemen. Als een echte prof deed hij dat meteen met internationale ambities. 'The sky is the limit' voor een topatleet. Maar dan moest hij toch eerst wat kilootjes kwijtspelen. Hij woog namelijk 113kg en dat bevordert je sportieve prestaties niet. Op 4 maanden tijd vermagerde hij tot 74kg, alleen dat al kan velen inspireren.

Sinds februari 2012 rijdt Diederick competitie paracycling. Hij staat nu 19de op de UCI ranglijst van klasse C3. De klasses gaan tot C5, dit zijn de atleten met de minste beperking. Diederick zijn beperkingen zijn: Verminderde kracht in linkerbeen -en arm, quadricepsruptuur, kapotte linker knie en hij mist een vingerkootje. In de C3 werd hij 9de in de tijdrit van Spanje Segovia en 15de in de wegrit. In Italië  Rome moest hij opgeven wegens pech in de wegrit en werd hij 12de in de tijdrit  met een platte band. Deze prestaties bezorgden hem het belofte statuut. Verder werd hij tweemaal vice Belgisch kampioen  op de weg na Kris Bosmans in de sprint en in de tijdrit door een zware val met dubbele polsbreuk

 

Geschreven door Dimitri Op De Beeck